اختلال اضطراب فراگیر: نشانه ها و علائم
اکثر انسان ها در زندگی خود اضطراب و نگرانی را تجربه می کنند. اضطراب و نگرانی پاسخی بهنجار در برابر تهدید بوده و فرد را برای فرار از آن خطر و یا مقابله با آن آماده می کند. نگرانی در برخی از مواقع می تواند مفید و کمک کننده باشد ( کمک می کند برای آینده برنامه ریزی کنیم، برای امتحان آماده شویم و...) اما اگر این نگرانی همیشه و درباره همه امور تجربه شود همچنین مانع تصمیم گیری در مواجهه با یک مشکل شده و شدید باشد مشکل ساز است. برخی افراد تقریبا در مورد هرچیزی مضطرب و نگران به نظر می رسند؛ اینگونه افراد را می توان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر طبقه بندی کرد. افراد مبتلا اختلال اضطراب فراگیر نگرانی های دائمی و آشفته کننده ای را تقریبا بصورت روزانه تجربه می کنند. این افراد قادر به کنترل نگرانی خود نبوده و علائمی مانند بی قراری، تنش عضلانی، عدم تمرکز، خستگی، تحریک پذیری، مشکلات خواب و ... را تجربه می کنند. علل مختلفی را می توان برای این اختلال بر شمرد مانند عوامل ژنتیکی، تجربیات دوران کودکی مثل از دست دادن والدین، جدایی والدین، تاکید بر نا امن و خطرناک بودن دنیا توسط والدین و...، تجربیات استرس زای اخیر، انتظارات غیر واقع بینانه از خود و دیگران، مصرف الکل، مواد و ... افراد مبتلا به این اختلال، درگیر افکار غیر منطقی می شوند که این افکار منجر به افزایش اضطرابشان می شود. لیست طولانی از افکار نگران کننده دارند. ممکن است در مورد نگرانی خودشان نگران باشند، تحمل کمی برای بلاتکلیفی داشته و بر این باور هستند که وقتی از چیزی مطمئن نیستند پیامد ناخوشایندی به همراه خواهد داشت. بدترین حالت ممکن را پیش بینی می کنند به توانایی خود برای مقابله با استرس اطمینان ندارند و در دنیای بلاتکلیف دائما به دنبال یافتن قطعیت هستند و در نهایت زندگی کردن در لحظه حال و لذت بردن از لحظه برای این افراد امری دشوار است.
در صورتی که اضطراب شدید بوده و در اکثر اوقات و در اکثر حوزه ها تجربه می شود نیازمند درمان است. درمانهای روانشناختی مختلفی برای این اختلال وجود دارد. یکی از درمان های روانشناختی موثر درمان شناختی رفتاری می باشد که با استفاده از تکنیک های رفتاری و شناختی مختلف به کاهش علائم کمک می کند.
دکتر زهرا یوسفی
دکتری روانشناسی از دانشگاه تبریز
مشاور مرکز مشاوره فراشناخت
اختلال اضطراب فراگیر: نشانه ها و علائم
اکثر انسان ها در زندگی خود اضطراب و نگرانی را تجربه می کنند. اضطراب و نگرانی پاسخی بهنجار در برابر تهدید بوده و فرد را برای فرار از آن خطر و یا مقابله با آن آماده می کند. نگرانی در برخی از مواقع می تواند مفید و کمک کننده باشد ( کمک می کند برای آینده برنامه ریزی کنیم، برای امتحان آماده شویم و...) اما اگر این نگرانی همیشه و درباره همه امور تجربه شود همچنین مانع تصمیم گیری در مواجهه با یک مشکل شده و شدید باشد مشکل ساز است. برخی افراد تقریبا در مورد هرچیزی مضطرب و نگران به نظر می رسند؛ اینگونه افراد را می توان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر طبقه بندی کرد. افراد مبتلا اختلال اضطراب فراگیر نگرانی های دائمی و آشفته کننده ای را تقریبا بصورت روزانه تجربه می کنند. این افراد قادر به کنترل نگرانی خود نبوده و علائمی مانند بی قراری، تنش عضلانی، عدم تمرکز، خستگی، تحریک پذیری، مشکلات خواب و ... را تجربه می کنند. علل مختلفی را می توان برای این اختلال بر شمرد مانند عوامل ژنتیکی، تجربیات دوران کودکی مثل از دست دادن والدین، جدایی والدین، تاکید بر نا امن و خطرناک بودن دنیا توسط والدین و...، تجربیات استرس زای اخیر، انتظارات غیر واقع بینانه از خود و دیگران، مصرف الکل، مواد و ... افراد مبتلا به این اختلال، درگیر افکار غیر منطقی می شوند که این افکار منجر به افزایش اضطرابشان می شود. لیست طولانی از افکار نگران کننده دارند. ممکن است در مورد نگرانی خودشان نگران باشند، تحمل کمی برای بلاتکلیفی داشته و بر این باور هستند که وقتی از چیزی مطمئن نیستند پیامد ناخوشایندی به همراه خواهد داشت. بدترین حالت ممکن را پیش بینی می کنند به توانایی خود برای مقابله با استرس اطمینان ندارند و در دنیای بلاتکلیف دائما به دنبال یافتن قطعیت هستند و در نهایت زندگی کردن در لحظه حال و لذت بردن از لحظه برای این افراد امری دشوار است.
در صورتی که اضطراب شدید بوده و در اکثر اوقات و در اکثر حوزه ها تجربه می شود نیازمند درمان است. درمانهای روانشناختی مختلفی برای این اختلال وجود دارد. یکی از درمان های روانشناختی موثر درمان شناختی رفتاری می باشد که با استفاده از تکنیک های رفتاری و شناختی مختلف به کاهش علائم کمک می کند.
دکتر زهرا یوسفی
دکتری روانشناسی از دانشگاه تبریز
مشاور مرکز مشاوره فراشناخت
